Już nie będzie poetycko... i inne

Stało się to, czego się z Hannah obawiałyśmy - na zajęciach z poezji zaczęły się powtarzać wiersze z poprzedniego semestru. Zatem to najprawdopodobniej koniec poetyckiej przygody. Ale trzeba przyznać, że nauczycielka sobie świetnie radziła prezentując różne utwory (a zawsze się zaczynało od łatwych po trudniejsze) przez 3 semestry. Przecież równie dobrze mogłaby powtarzać materiał co semestr.

Po południu wpadła do mnie Kasia na wielkie decydowanie. Nie będę się rozpisywać, co do szczegółów, ale efekt jest taki, że wreszcie mogę się pochwalić prezentem urodzinowym od Kasi i od Johna, chociaż mam go już w domu od jakiegoś czasu. Tadam!

Nowoczesne wzornictwo

Dziękuję!

Popijając kawę (zaparzoną w ekspresie, również od Kasi :D) spontanicznie zdecydowałyśmy, że pojedziemy (skuterem!) na szybkie zakupy na Gongguan 公館 (znajdujący się przy konkurencyjnym uniwersytecie), gdyż jedna z nas potrzebuje strój kąpielowy, druga torebkę. Nie udało się nabyć rzeczonych produktów na Gongguanie, między innymi dlatego, że zlikwidowali sklep z torebkami, ale w drodze powrotnej zahaczyłam o targ nocny shida koło mojej uczelni i tam udało mi się w końcu wybrać torebkę, za powalającą kwotę 261 NTD (niecałe 30 zł). A przebierania było co niemiara :D

Początkowo średnio mi pasowały te napisy, ale im dłużej patrzę, tym bardziej mi się podobają

Wieczorem natomiast podjęłam wyzwanie zmniejszenia mojej sterty papierów, które nazbierałam chodząc właśnie na takie zajęcia, jak wspomniana na początku poezja, czy przysłowia. Nauczycielka zawsze część zajęć przeznacza na powtórkę, toteż te powtórkowe strony chciałam wyrzucić, ale nie było tak łatwo - często okazywało się, że po drugiej stronie kartki jest już coś nowego. No ale wysokość kupki trochę się zmniejszyła. Oto efekty.

Kupka przed segregacją

Kupka po segregacji

Normalnie czwartkowe pasmo sukcesów!